Был төндә ҡылынған изге эштәр, хатта әйтелгән йылы һүҙ-башҡа төндәрҙәгенә ҡарағанда күпкә сауаплыраҡ.
Был Аллаһ Тәғәләнең беҙгә булған киң рәхмәтелер.
Был төн ҡояш байыу менән инә һәм иртәнге намаҙ башланыу менән тамамлана.
Был төндә йөрәгең менән дә, телең менән дә тәүбәгә килергә, Хоҙайҙан бәхет һорарға кәрәк. Аллаһы Тәғәлә: «Һонолған ҡулдарға бирмәй ҡалмам», – тип юҡҡа ғына әйтмәгән.
Сәхәбәләр Пәйғәмбәребеҙҙән һораған: «Ҡәҙер кисендә ниндәй доға иң яҡшыһы?” — тиеп. Пәйғәмбәребеҙ яуап бирҙе: ”Аллаһүммә иннәкә ғәфү-үн, түхиббүлғәфүә, фәғфү ғәннии“. Йәғни: ”Йә Аллаһ! Дөрөҫлөктә Һин ғәфү итеүсе, ғәфү итергә яратаһың, ғәфү ит мине.”